شاید زیاد از فواید «زایمان طبیعی» برایتان گفته ایم اما خوب است نکات دیگری را نیز از ارجحیت «زایمان طبیعی» بر سزارین بدانید. شادابی و آی کیو و نداشتن درد شکم تنها بخشی از فواید زایمان طبیعی می باشد که هر کدام را به اختصار توضیح داده ایم.
خانم‌هایی که زایمان طبیعی دارند بسیار زودتر از خانم‌های سزارینی فعالیت روزانه خود را آغاز میکنند و به واسطه فعالیت‌ها و ورزش‌های بعد از زایمان زودتر به تناسب اندام می‌رسند، چرا که عوارض بیهوشی و درد ناشی از بخیه‌ها و فشارهای شکمی را ندارند.
در عین حال، براحتی قادرند به نوزادشان شیر دهند و همین شیردهی موجب سوختن 500 کالری در طول شبانه روز خواهد شد.
شادابی پس از زایمان طبیعی
دردهای پس از سزارین نیز خیلی زیاد است به طوری که مادر نیاز به مسکن پیدا می‌کند در حالی که به‌صورت معمولی و طبیعی مادر هفت تا هشت ساعت قبل از زایمان طبیعی درد خواهد داشت، اما در مورد سزارین این دردها چند روز و حتی هفته‌ها ادامه می‌یابد.
سرحالی و شادابی مادر پس از زایمان طبیعی نکته بسیار مهمی است. مادری که زایمان طبیعی می‌کند، همان روز پس از زایمان براحتی می‌تواند کارهای مربوط به خود و بچه را انجام دهد، اما مادری که سزارین می‌کند چند روز باید استراحت کند.
و اما آی کیو
بر اساس بررسی‌ها در نوزادانی که به روش سزارین متولد می‌شوند، خطر ابتلا به دیابت نوع اول، ابتلا به آسم و آلرژی بیشتر از نوزادانی است که به روش زایمان طبیعی به‌دنیا می‌آیند. همچنین این باور غلط را که بچه‌های سزارینی باهوش‌ترند برای همیشه فراموش کنید.
شاید شنیده باشید که ورزش کردن در هر حالتی خوب و مفید است اما در «دوران بارداری» در یک سری حالت های خاص نباید ورزش کرد و خوب است که «مادران بارداری» که عادت به ورزش کردن دارند این حالت ها را بشناسند و از ورزش کردن در این حالات بپرهیزند.
کسانی که جفت سرراهی دارند، کسانی که احتمال زایمان زودرس دارند و هنوز به هفته آخر نرسیده‌اند، کسانی که به علت لکه‌بینی و احتمال زایمان زودرس یا احتمال آبریزش تحت استراحت مطلق هستند، کسانی که جنین‌شان کوچک است اما آنقدر کوچک نیست که مجبور شویم آن را خارج کنیم (کاهش رشد داخل رحمی جنین)؛ همگی باید استراحت‌شان خیلی بیشتر و پیاده‌روی‌شان خیلی کمتر باشد. درست است که تحرک در روزهای بارداری زایمان را آسان‌تر می‌کند و شرایط بهتری را برای خود مادر ایجاد می‌کند، اما زیان ورزش کردن و پرتحرکی برای این افراد از سودش بیشتر است.
در غیر این صورت آب دور بچه کم می‌شود و روی بندناف فشار می‌آید یا حتی ممکن است مرگ داخل رحمی جنین اتفاق بیفتد یا ممکن است جنین مدفوع کند و این مدفوع وارد ریه‌اش شود بنابراین در مواردی که بارداری بیشتر از 39 هفته طول می‌کشد باید حتما سونوگرافی بیوفیزیکال پروفایل انجام شود.
البته در خارج از کشور روشی به‌نام آمینوسکوپی هم وجود دارد که با استفاده از آن می‌توان کیسه آب، رنگ و شفافیت آن را سنجید. به این ترتیب می‌توان فهمید که آب دور بچه با مدفوع آلوده شده است یا خیر. همچنین میزان آب دور جنین، حرکات تنفسی او و نوار قلبش هم باید بررسی شوند. اگر جواب همه این آزمایش‌ها خوب بود می‌توان اجازه ادامه به بارداری داد اما درکل بارداری بعد از 42 هفته طبیعی نیست و بهتر است زودتر ختم داده شود.
خیلی از «مادران باردار» به علت عدم آگاهی سزارین را انتخاب می کنند و از فواید زایمان طبیعی بی خبرند. خوب است که با بالا بردن اطلاعات دست به انتخاب معقولانه تری بزنیم. در ادامه نگاهی به یکی دیگر از فواید «زایمان طبیعی» داشته ایم.
در زایمان طبیعی به دلیل افزایش ضربان قلب و فشار خون جنین و در نتیجه افزایش خون‌رسانی به مغز نوزاد متولد شده، معمولاً آسیب مغزی ایجاد نمی‌شود، اگر چه ممکن است نقاط خونریزی کوچکی به وجود بیاید که به تدریج و خود به خود بهبود مییابند.
اما با سزارین، خون‌رسانی مغز نوزاد کم شده و عوارض مغزی را برای او به همراه خواهد داشت. دکتر عموشاهی معتقد است علاوه بر عمل جراحی، استفاده از بیهوشی عمومی برای سزارین هم در ایجاد این مشکل نقش دارد.
شاید تعجب کنید اگر بشنوید آمار بیمارستانهای کشور، نشان میدهد حدود 75درصد زایمانهای سزارین، غیرضروری و انتخابی بوده است. ترس از بین رفتن سلولهای مغزی بر اثر فشار زایمان، ترس از به هم ریختگی اندام مادران و مهم‌تر از همه ترس از درد غیرقابل تحمل، موجبات این گرایش را در بین مادران جوان فراهم کرده است.
بسیاری از مادران باردار تصور میکنند که در عمل سزارین کمتر درد کشیده و زایمانی راحتتر دارند، در صورتی که سزارین یک جراحی کامل بوده و عوارض همه اعمال جراحی از جمله درد پس از عمل، عفونت، چسبندگی و لخته شدن خون در رگ‌ها را دارد. آن طور که تحقیقات در ایران و جهان نشان میدهد، در مقایسه زایمان طبیعی و سزارین انتخابی یا همان الکتیو، کفه ترازوی زایمان طبیعی، سنگینتر است و سزارین انتخابی نه تنها مزیتی بر زایمان طبیعی نداشته بلکه عوارض بیشتری هم به دنبال دارد.
توصیه پزشکان این است که در ماه های آخر «بارداری» خود رانندگی نکنید اما برای رانندگی کردن در «دوران بارداری» بهتر است نکاتی را نیز بدانید. بعضی از موارد واقعا خطرناک است و بهتر است جدی بگیرید. در ادامه بخشی از این نکات را آورده ایم.
حتی اگر شما هیچ مشکل خاصی هم در طول دوران بارداری نداشتید، بهتر است از رانندگی کردن در سه ماهه آخر بارداری خودداری کنید. احساس خستگی و خواب آلودگی در ماه های آخر بارداری به خاطر افزایش دمای بدن یکی از دلایل توصیه به عدم رانندگی در این ماه ها است.
یکی دیگر از دلایلی که سبب می شود پزشکان، رانندگی را در سه ماهه سوم بارداری ممنوع کنند این است که قرار گرفتن پاها در یک حالت خاص سبب گرفتگی عضلانی و ورم کردن آنها می شود. بنابراین ممکن است شما ساعت ها در ترافیک بمانید و پاهای تان با ثابت ماندن دچار گرفتگی شوند و در نتیجه به راحتی نتوانید در مواقع ضروری از کلاچ و ترمز استفاده کنید و به دردسر بیفتید.
اگر به هر دلیلی مجبور به رانندگی در دوران بارداری هستید، این نکات را رعایت کنید: شب ها رانندگی نکنید. وقتی پشت چراغ قرمز یا در ترافیک گیر کردید، پاها و زانوهایتان را تکان دهید و بچرخانید.
اگر فرزند دیگری دارید و او هنگام رانندگی شما، در حال غرغر کردن ست، یا سر به سرش نگذارید یا کناری پارک کنید و بعد از حل شدن مشکل تان به رانندگی ادامه دهید. به هیچ عنوان در ده روز آخر بارداری رانندگی نکنید.
همیشه تلفن همراه تان کنارتان باشد تا بتوانید در مواقع ضروری از افراد خانواده یا اورژانس کمک بگیرید. اگر قرار است به روش سزارین زایمان کنید، یک هفته قبل از زایمان رانندگی نکنید. برای جلوگیری از کمردرد، یک بالشتک کوچک پنبه ای پشت کمرتان قرار دهید. اگر سابقه سقط جنین دارید، به هیچ عنوان رانندگی نکنید.
اگر مسیرتان طولانی است، هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه دارید، پیاده شوید و 5 دقیقه راه بروید و حرکات کششی انجام دهید. از صحبت کردن با تلفن همراه حتی با هندزفری و سر و کله زدن با رادیوپخش حین رانندگی خودداری کنید.
اگر کمردرد ناشی از بارداری دارید، دور رانندگی را خط بکشید. هنگام رانندگی به سمت جلو متمایل نشوید و کاملا صاف به صندلی تکیه دهید. صندلی تان را تا جایی که می توانید از فرمان ماشین دور کنید.