«زایمان زودرس» یا همان «سزارین» از عواملی است که احتمال خطرمرگ و میر نوزادان در بدو تولد را افزایش می دهد. شناخت عواملی که باعث افزایش احتمال این نوع زایمان می شود از جمله مواردی است که باید توسط والدین به خصوص مادران باردار مورد توجه قرار گیرد. برای جلوگیری از این امر مادران باید با مشورت پزشک، دوری از شرایط استرس زا، عدم استفاده از دخانیات، تغذیه مناسب و درمان بیماری هایی که منجر به زایمان زودرس می شوند، ، و… احتمال زایمان زودرس و در نتیجه آن خطر مرگ نوزاد خود را کاهش دهند.
خطای تخمین سن بارداری و «سزارین‌های بی‌رویه» و بی‌موقع از عوامل موثر در بروز «زایمان زودرس» است که منجر به تولد «نوزاد نارس» می‌شود.
دکتر رضا سعیدی، فوق تخصص نوزادان با بیان اینکه به نوزادی که زیر ۳۷ هفته بارداری به دنیا آید، نارس گفته می‌شود، اظهار کرد: حتی ممکن است زمان زایمان با توجه به سونوگرافی به اشتباه، تخمین زده شود و در نتیجه نوزاد نارس به دنیا می‌آید. فلج، عقب‌ماندگی، کاهش هوش، کری و کوری ازجمله مشکلات و معلولیت‌های نوزادان نارس است. وی افزود: مشکلات مادر مانند دیابت، فشار خون و عفونت می‌تواند زایمان زودرس ایجاد کند. همچنین بروز مشکلات در جنین از قبیل بیماری‌های خونی، جنینی و کلیوی که سلامت جنین را به خطر می‌اندازد نیز موجب می‌شود دستور به ختم بارداری داده شود.
دکتر ملک‌منصور اقصی، متخصص بیماری‌های زنان و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره علل زایمان زودرس و روش‌های پیشگیری از آن توضیح می دهند:
طبق مطالعات جدید مشخص شده کودکانی که یک تا سه هفته زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، در هفته ی اول تولد، شش برابر و در سال اول تولد سه برابر بیشتر از نوزادانی که در زمان مقرر به دنیا می‌آیند، در معرض خطر مرگ قرار می‌گیرند. صرف نظر از میزان مرگ و میر، این گروه از نوزادان نسبت به بقیه آسیب‌پذیرتر هستند. پس متوجه اهمیت زمان تولد نوزاد می شوید.
زمان تولد نوزاد طبیعی، هفته ۳۷ «بارداری» به بعد است. نوزادان زودرس که در هفته ۳۴ تا ۳۶ بارداری متولد میشوند، ۷۱ درصد نوزادان را شامل میشوند. در مطالعات زیادی مشخص شده است که این کودکان بیش از بقیه در معرض مشکلات تنفسی و تغذیه‌ای قرار می‌گیرند، در تنظیم دمای بدن خود با مشکلات بیشتری مواجه هستند و احتمال ابتلا به زردی هم در آنها بیشتر است. همچنین این کودکان در فرآیند رشد مغز نیز با مشکلاتی مواجه میشوند.
در مواردی به دلیل ناهنجاری‌های رحمی، مادر قدرت نگهداری جنین را تا زمان معمول ندارد. در حال حاضر نیز با توجه به روش‌های باروری مصنوعی، به دلایل مختلف مادران قدرت کمتری در نگهداری جنین تا پایان ۹ ماه دارند و در نتیجه شیوع نارسی نوزاد بالا می‌رود.
پرستاران شیفت شب علاوه بر اینکه از نظر جسمی و روحی دچار ضربه میشوند، متاسفانه نسبت به سایر زنان شاغل، بیشتر در معرض خطر بروز «زایمان‌های زودرس» و «سقط جنین» هستند. عواملی همچون شب کاری، استرس شغلی و تماس با داروها، علاوه بر تاثیرات منفی بر جنین، احتمال زایمان زودهنگام را در پرستاران افزایش می دهد.
به طور کلی علت عمده زایمان‌های زودرس معلوم نیست. جالب است بدانید به تازگی با بررسی حدود ۱۸۰۰ زن باردار مشخص شد، خطر زایمان پیش از موعد در افرادی که نگرانی آنها درباره بارداری شان زیاد است، تا سه برابر افزایش مییابد.
از علل دیگر زایمان زودرس، ابتلای مادر به افسردگی است. مادران باردار افسرده بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند. هورمون استرس در مادران افسرده به طور قابل توجهی بیشتر است که منجر به زایمان زودرس می‌شود.
به طور متوسط «مادران مبتلا به افسردگی»، دو روز زودتر از معمول زایمان میکنند، اما مادرانی که دچار افسردگی شدید هستند، زیر ۳۷ هفته «زایمان» میکنند.
عوامل دیگری مانند عفونت‌های دهان و دندان در زنان، احتمال زایمان زودرس را تا هفت برابر بیشتر می کند که تحقیقات نشان داده است، انتقال سریع عفونت‌های دهان و دندان به جنین، باعث زایمان زودرس می شود. قرار گرفتن زنان غیرسیگاری در معرض دود دخانیات و به ویژه دود سیگار در دوران حاملگی، باعث کاهش وزن نوزاد و زایمان زودرس می‌شود.
همچنین مواجهه با دود دخانیات در دوران حاملگی می‌تواند باعث تاخیر در رشد درون‌رحمی و سقط ناگهانی جنین شود.
بهتر است بگوییم هر عاملی که مانع از تکامل جسمی و سیستم‌های مختلف بدن جنین در داخل رحم شود، می‌تواند باعث به دنیا آمدن زودرس جنین شود، مثل انواع بیماری‌ها از جمله تب مادر.
با کنترل بیماری‌های مادر و کنترل تغذیه و تأمین شرایط مناسب برای حاملگی می توان از تولد نوزاد نارس جلوگیری کرد، اما بعد از تولد نیز با استفاده از امکانات جدید پزشکی می‌توان نوزادان نارس را با بهترین کیفیت نگهداری کرد و در نتیجه از مرگ و میر آنها جلوگیری کرد.
برای کاهش خطر زایمان نوزاد نارس نیز باید مورادی را رعایت کرد؛ مثلا در مورد مادران افسرده و مضطرب، اگر پزشک متخصص با این افراد گفتگو کند می‌تواند ترس و اضطراب آنها را به حداقل برساند. حمایت و نقش پدر نیز در کاهش این اضطراب‌ها و نگرانی‌ها بسیار تاثیرگذار است.
برای پیشگیری از ابتلا به مسمومیت بارداری، کنترل دقیق موارد این بیماری و پرهیز از تصمیم‌گیری شتاب‌زده برای ختم بارداری را در موارد خفیف پره‌اکلامپسی (نوعی مسمومیت بارداری) توصیه می‌کنیم.
برای درمان عفونت‌های دهان و دندان، توصیه می‌شود به دلیل اینکه سه ماهه اول بارداری حساسیت ویژه‌ای دارد و امکان عکس برداری و بی‌حسی نیست، در ماه‌های بعدی نیز درمان مشکلات دندانی بدون درد و با روش بی‌حسی امکان‌پذیر نیست، بهتر است زنان قبل از باردار شدن، توجه بیشتری به بهداشت دهان و دندان خود داشته باشند و هرگونه درمانی را که لازم است، انجام دهند.
در مجموع شاید زایمان زودرس در حال حاضر مهم‌ترین مشکل بارداری و زایمان باشد و سالانه صدها تحقیق در مورد علل و نحوه پیشگیری از آن انجام شود، اما هنوز بسیاری از سوالات در مورد زایمان زودرس همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند.
منبع : دوران بارداری
روند اصلی «استخوان سازی» از هفته ی ششم دوران جنینی آغاز می شود، در مراحل شکل گیری جنین ابتدا غضروف ها تشکیل می شوند و در هفته ی دهم استخوان ها جایگزین غضروف ها می شوند. درماه دوم جنین رشد بسیار بالایی دارد و تغییرات به سرعت رخ می دهد. اهمیت تغذیه و تاثیر آن در نحوه ی استخوان سازی و چگونگی رشد آن برای جنین بر کسی پوشیده نیست. با مصرف انواع مواد مغذی، کلسیم ها، روی، ویتامین ها به خصوص ویتامین K توسط مادر در «دوران بارداری» خصوصا در ماه دوم، می توان تا حدود زیادی به سلامت استخوانی کودک چه در زمان بارداری و تولد و چه هنگام رشد کودک و بزرگسالی او کمک کرد.
دانستن مواردی که این مهم را تحقق بخشد اولین مرحله ی سلامت مادر و کودک در روند مناسب استخوان سازی جنین می باشد.
در دوران زندگی یک فرد ، ابتدا استخوان سازی بر تخریب استخوان برتری دارد (دوره جنینی). در اواسط عمر ، استخوان سازی و تخریب متعادل است در اواخر عمر ، تخریب بر استخوان سازی برتری دارد.
بطور کلی استخوان سازی بر دو نوع است: استخوان سازی اولیه یا جنینی و استخوان سازی ثانویه یا پس از تولد.
«استخوان سازی اولیه یا جنینی» بر حسب نوع استخوانها بر دو نوع است. استخوان سازی غشایی و استخوان سازی درون غضروفی.
استخوان سازی درون غشایی در استخوانهای پهن رخ میدهد. به این طریق که مزانشیم تکثیر مییابد و پر از رگهای خونی می‌شود سپس به استئوبلاست تمایز مییابد. استئوبلاست با ساختن ماده زمینه‌ای و تبدیل شدن به استئوسیت ، استخوان را می‌سازد. استخوان سازی درون غضروف در استخوانهای دراز رخ می دهد. ابتدا مزانشیم غضروف را می سازد، سپس غضروف به استخوان تبدیل می شود یعنی پری کندریوم اطراف غضروف به ضریع مبدل می‌گردد. رگهای خونی از ضریع به درون غضروف نفوذ کرده کندروسیتها را تخریب میکنند. همراه رگهای خونی ، استئوکلاست و استئوبلاست وارد می‌شود. استئوکلاستها پسماندها را می‌بلعند و حجره‌هایی ایجاد میکنند. استئوبلاستها ماده زمینه‌ای یا تیغه‌ها را می‌سازند و به استئوسیت تبدیل میشوند.
استخوان سازی در استخوانهای دراز در دو مرحله جنینی و پس از تولد رخ میدهد در حالی که در استخوانهای پهن ، در دوران جنینی استخوان سازی کامل می‌شود تا کنون دلایل آغاز «استخوان سازی» روشن نشده است ولی مسلم است که شرایط طبیعی و لازم برای استخوان سازی وجود مقدار معین کلسیم و فسفر در خون ، پرتوهای خورشیدی ، ویتامینهای A ، D و C ، کلسیم، هورمونهای جنسی مونث و مذکر ، پاراتورمون و تیروکسین است.
باید زنان باردار برای اطمینان از رشد استخوانی مناسب در کودکانشان به میزان کافی از منابع غذایی حاوی عنصر روی استفاده کنند. کمبود مادرزادی عنصر روی در بدن، تقریبا در کشورهای در حال توسعه امری متداول است.به‌گفته محققان، استفاده از روش آلتراساوند (Ultrasound) می‌تواند نشان دهد که افزایش سطح روی در بدن زنان چگونه موجب بهبود رشد جنینی شود.
پژوهش مورد نظر بر روی ۲۴۲ زن باردار در پرو که کمبود روی در آن امر شایعی است صورت گرفته است که از این زنان خواسته شد که در آغاز بارداری به طور تصادفی مکمل‌های ویتامینی حاوی یا فاقد عنصر روی را انتخاب و مصرف کنند.
در جنین‌هایی که مادرانشان “روی” مصرف کرده‌اند، «رشد استخوانی» به ویژه در استخوان لگن بیشتر و مطلوب‌تر است. به همین ترتیب تاثیر مکمل‌های روی بر رشد استخوان ران با بالا رفتن مدت بارداری افزایش مییابد. آن چه در این آزمایش‌ها منحصر به فرد است این است که می‌توان با استفاده از فناوری “آلتراساوند” این قبیل تاثیرات را بر روی رشد جنین انسان مشخص کرد.
عوامل موثر بر رشد استخوان سازی در دوران جنینی
این عوامل به دو گروه تقسیم می شوند:
عوامل خارجی
غذا به ویژه مواد غذایی کلسیم دار و فسفردار مثل شیر ، پنیر ، میوه های خشک و تازه ، سبزی ها مانند چغندر ،هویج ، کلم ، اسفناج و غذاهای فسفردار مثل گوشت، تخم مرغ و غلات باید در رژیم غذایی قرار داده شوند .
همچنین ویتامین های آ ، ث ، د در رشد استخوان مؤثرند . ویتامین ” د ” سبب جذب کلسیم در روده می شود و کمبود آن بیماری راشیتیسم را به دنبال خواهد داشت.این ویتامین در شیر ،کره ، پنیر،تخم مرغ و روغن ماهی وجود داشته و همچنین بر اثر تابش خورشید بر روی ارگوسترول پوست در بدن انسان تولید می گردد. وظیفه اصلی ویتامین ها فوق کاربرد درست کلسیم و فسفر به وسیله بدن می باشد.
عوامل داخلی
ترشح بعضی از هورمون ها مانند تیروکسین و سوماترتروپ و ترشح غده تیموس در رشد استخوان مؤثر است و هرگونه اختلال در ترشح این هورمون ها سبب کوتاه ماندن استخوان و غیر طبیعی بودن قد خواهد شد به همین دلیل است که بدن باید مقدار مناسب هورمون های مسئول فعالیت بافت استخوانی را فراهم کند . پاراتورمن نیز مقدار کلسیم خون را ثابت نگه داشته و در تثبیت کلسیم و فسفر در بافت استخوانی نقش مهمی را ایفا می کند.
یافته های یک تحقیق جدید نشان می دهند که مادران باردار نیازمند دریافت میزان روی کافی هستند تا از اپتیمم رشد استخوان در جنین درحال رشد شان اطمینان یابند.
برای زنانی که اهل کشورهای دچار فقر روی هستند ، مصرف مکمل های روی می تواند این مشکل را برطرف کند.
طبق اظهار نظر دکتر لورا کالفیلد و همکارانش از دانشگاه جان هاپکینز نقص روی مادرزادی در کشورهای در حال توسعه نسبتا رایج است ، اما پیامدهای آن بر روی رشد جنین تایید نمی شود.
این گروه تحقیقاتی با استفاده ازروش اولترا سوند بررسی کردند که آیا افزایش سطوح روی در زنان دچار کاهش این عنصر می تواند رشد جنین را بهبود بخشد.
مطالعه فوق برروی ۲۴۲ زن باردار از کشور پرو که کمبود روی در أن شایع است صورت گرفت.
در این بر رسی زنانی که در اواهل دوران بارداری قرارداشتند برای دریافت مکمل های ویتامینی با یا بدون روی انتخاب شدند جنین های مادرانی که روی دریافت کرده بودند در قسمت استخوان ران ، رشد بسیار بهتری را نسبت به جنین دیگر مادران نشان دادند.
تاثیر اضافه کردن روی بر رشد استخوان ران با افزایش زمان بارداری ، افزایش یافت.
دکتر کالفیلد در گفتگوئی با Reuters Health اظهار داشت که آنچه در این بر رسی منحصر بفرد است استفاده از تکنولوژی اولتراسوند در تشخیص چنین تاثیراتی در جنین انسان است ، و در ادامه افزود که طبق نتایج این تحقیق ، سطوح عنصر روی که از مادر به جنین منتقل می شود بر رشد استخوان در دوران جنینی موثراست.
منبع : دوران بارداری
دوران بارداری شرایط خاصی را به لحاظ وزنی به مادر تحمیل می کند که در این دوران اگر مراقبت های لازم پیش بینی و اجرا نشود ممکن است خطرات زیادی متوجه مادر و جنین گردد. در این دوران با افزایش وزن مادر تغییرات زیادی در ارگانیسم بدن مادر و جنین رخ میدهد. این تغییرات باید به طور مرتب و مناسب، تحت نظر پزشک و با رژیم تغذیه ای متناسب با هر فرد کنترل شود و چناچه وزن مادر یا جنین در حالتی خارج از حالت نرمال و طبیعی خود قرار گرفته باشد باید برای حل و درمان این مساله از متخصصان کمک گرفت. در این مقاله نگاهی خواهیم انداخت به وزن نرمال و متناسب در دوران بارداری، علل افزایش وزن مادر و فرزند، نحوه محاسبه اضافه وزن مادر باردار،عواقب افزایش و کاهش وزن،حل مشکل اضافه وزن.
در دوران بارداری فرآیندی فیزیولوژیکی برای رشد جنین و مادر بصورت ویژه طراحی شده است که افزایش وزن نتیجه این فرایند است والبته بیشتراین افزایش وزن مربوط به نوزاد است.
دلایل اهمیت افزایش وزن متعادل در دوران بارداری:
کاهش میزان مرگ و میر نوزادان
افزایش وزن متوسط تولد
کاهش شیوع تولد نوزاد با وزن کم
افزایش وزن در دوران بارداری در زنان مختلف متفاوت است، اضافه وزن در مادران جوان و اول زا معمولاٌ بیشتر از مادران با سن بالاتر و چند زا است.
میزان افزایش وزن پیشنهادی برای زنانِ با قد و وزن طبیعیِ قبل از بارداری:
پیشنهاد برای افزایش وزن معمولی در دوران بارداری برای زنانی که قبل بارداری وزن برای قد طبیعی داشته اند حدود ۵/۱۱ تا ۱۶ کیلو گرم است که به علت کم کردن شانس عقب ماندگی رشد داخلی رحم کمی بیش از مقادیری است که در گذشته معمول بوده است.
باید به این موضوع توجه کرد که وزن بیشتر، زایمان را مشکل تر می کند. اگر مادر بر اساس اشتهای طبیعی خود غذا مصرف کند در آخر سه ماه اول بارداری حدود ۹/۰ تا ۸/۱ کیلوگرم ودر ۶ ماه بعدی هر هفته حدود ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم باید افزایش وزن داشته باشد.
اساس و هدف کنترل وزن در دوران بارداری بهبود وضع تغذیه برای مادر وجنین است.
به این نکته توجه نمایید که مشکل اضافه وزن در دوران بارداری ناشی از عدم آگاهی مادر از مقدار اضافه وزن مناسب در طول دوره بارداری است. برای تعیین مقدار اضافه وزن مناسب لازم است بدانیم برای آنکه مادری بتواند نوزادی به وزن ۳ تا ۵/۳ کیلوگرم را بدنیا آورد باید حدود ۵/۸ کیلوگرم اضافه وزن داشته باشد. خانم‌های باردار در هر شرایطی که باشند (لاغر، طبیعی، چاق) باید افزایش وزن متناسب با وضعیت خود داشته باشند بنابراین استفاده از رژیم‌های غذایی محدود برای کاهش وزن خانم‌های باردار چاق توصیه نمی‌شود و باید با توصیه‌های تغذیه‌ای مناسب میزان کالری دریافتی و در نهایت وزن آن را کنترل کرد. ضمنا کاهش وزن در بارداری برای شما مادران باردار مناسب نیست زیرا کاهش وزن با سوختن ذخایر چربی همراه است که می تواند مواد مضری برای جنین در بر داشته باشد. به همین دلیل است که می گوییم شما در آبستنی نباید کاهش وزن داشته باشید. تنها در موارد نادری این کار توصیه می شود که پزشک در صورت نیاز، آن را در موارد خاص توصیه خواهد کرد. شما می توانید با گروه مامایی تان در باره تمرین ها و ورزش های دوران بارداری مشورت نمایید. همچنین امروزه کلاس های آمادگی برای زایمان شامل، ورزش های دوران بارداری و … وجود دارد.
نحوه محاسبه اضافه وزن مادر باردار
اضافه وزن مادر باردار طبق معیارهای جدید شاخص توده بدنی مادر یا BMI از تقسیم وزن به مجذور قد به متر به دست می‌آید. اگر زنی در آغاز بارداری دارای BMI 8/19 باشد، توصیه می‌شود افزایش کل وزن او بین ۵/۱۲ تا ۱۸ کیلوگرم باشد. اگر این میزان ۸/۱۹ تا ۲۶ باشد، افزایش وزنش باید ۵/۱۱ تا ۱۶ کیلوگرم در طول بارداری باشد و اگر مقدار BMI او بین ۲۶ تا ۲۹ باشد لازم است بین ۵/۷ تا ۱۱ کیلوگرم اضافه وزن پیدا کند. افراد چاق که دارای BMI بالای ۲۶ هستند هم اگر ۶ کیلوگرم وزن بگیرند افزایش وزنشان مناسب است. این افزایش وزن بارداری، ۵۰درصد مربوط به مادر و ۵۰درصد مربوط به جنین و ضمایم بارداری است.
طبیعتا در دوران بارداری افزایش وزنی که از نظر حجم اندام‌‌ها و مایعات است ۵۰درصد وزن افزوده شده را به خود اختصاص میدهد. قسمتی از آن به صورت ذخیره انرژی در بافتهای چربی است که در ۳ ماهه سوم قسمتی از نیازهای افزوده شده سرعت گرفتن تقسیم سلولی به مصرف گرفته می‌شود. در این دوران به علت اینکه حجم ضمایم بارداری گسترده شده، دریافت غذای بیشتر از سوی مادر امکان‌پذیر نیست و مازاد این افزایش وزن پس از زایمان صرف تولید و ترشح شیر می‌شود.
پژوهشگران می گویند به ازای هر یک کیلوگرمی که مادر در دوران بارداری اضافه می‌کند، به وزن جنین ۷ گرم افزوده می‌شود. بر این اساس، مادرانی که در دوران بارداری بیش از ۲۴ کیلوگرم وزن اضافه میکنند، نوزادانی به دنیا خواهند آورد که در مقایسه با نوزادان مادرانی که ۸ تا ۱۰ کیلو وزن اضافه میکنند به طور متوسط ۱۵۰ گرم سنگین‌تر هستند. به عنوان نمونه، احتمال این که نوزاد با وزن بالای ۴ کیلوگرم به دنیا بیاید، در مادرانی که بیش از ۲۴ کیلوگرم اضافه وزن در دوران بارداری داشتند، دو برابر بیشتر می‌شود. نکته مهم این جاست که نوزادان چاق با احتمال بسیار بالا، در طول زندگی آینده خود افراد چاقی خواهند بود و این امر روی سلامت و طول عمر آنها تاثیر می‌گذارد. همچنین احتمال بیماری‌هایی مانند آسم، سرطان و اتوپی در این کودکان افزایش مییابد.
در مجموع یک مادر باید در دوران بارداری چه‌قدر وزن اضافه کند؟
همان طور که قبلا ذکر شد، به گفته محققین، زنی که قبل از بارداری وزن طبیعی داشته، باید در طول دوران بارداری بین ۱۱ تا ۱۶ کیلوگرم وزن اضافه کند. به همین نسبت، مادرانی که قبل از بارداری وزن کم‌تر از طبیعی داشته‌اند و مادرانی که قبل از بارداری اضافه وزن داشته‌اند، به ترتیب باید بیشتر و کم‌تر از این حد وزن اضافه کنند تا خطری متوجه کودک نباشد.
اندازه گیری هفتگی وزن به شما کمک خواهد کرد که کنترل بیشتری بر اضافه وزنتان داشته باشید و ممکن است در برخی مواقع لازم باشد قبل از اینکه میزان افزایش وزن از کنترل شما خارج شود، مقدار یا نوع خوراک خود را تعدیل کنید.
افزایش وزن بیش از حد چه عواقبی خواهد داشت؟
بعضی از دردها و ناراحتی های دوران بارداری با افزایش وزن ارتباط دارند. کمر درد و احساس زمختی و بیقوارگی از موارد شایع این عوارض هستند. البته باید شکرگزار باشیم که مرکز حفظ تعادل به هر حال با این افزایش وزن سریع تطابق کرده و مرکز ثقل بدن ما را مجددا تنظیم می کند. بسیاری از خانمها از تورم پاها و بخصوص در قسمت مچ و قوزک پا شکایت دارند، البته این تورم ناشی از افزایش مقدار خون و آب بین بافتهای بدن است و بطور طبیعی در طول بارداری رخ می دهد و با افزایش وزن ناشی از چاق شدن در حاملگی تفاوت دارد.
حل مشکل اضافه وزن بعد از زایمان؟
قبل از هر چیز، داشتن یک رژیم غذایی سالم در طول حاملگی بسیار کمک کننده خواهد بود، بعلاوه می توانید انواعی از فعالیتهای ورزشی مناسب در دوران بارداری را با نظر پزشک معالجتان انجام دهید. بخش عمده ای از اضافه وزن بارداری شما، پس از زایمان از بین می رود. معمولا بیشتر مادران از در طول ۶ هفته پس از زایمان کاهش وزن قابل ملاحظه ای پیدا می کنند. بعد از زایمان نیز همان تغذیه سالم را ادامه دهید با این تفاوت که بهتر است با یک متخصص تغذیه نیز مشورت کنید تا بخصوص در صورت شیردهی رژیم مشخصی را برای شما در نظر بگیرد. به این ترتیب مقادیر زیادی از اضافه وزن دوران بارداری را در مذت زمان مناسب از دست خواهید داد. با این حال نباید انتظار داشته باشید که اضافه وزنی که طی ۹ ماه ایجاد شده بسرعت کاهش یابد، گاهی به همان مدت زمان یا بیشتر نیاز دارید تا به وزن اولیه خود باز گردید.
منبع : بارداری
محققان می‌گویند، خانوم‌هایی که در سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی سیگار مصرف کرده باشند، ۱۰ سال از عمر بارداری خودشان کم کرده اند، البته قابل ذکر است این خانوم‌ها در صورت حامله شدن از خطر سقط جنین زیادی برخوردار هستند. در بررسی پژوهشگران هلندی، تنها ۱۳ درصد زنان سیگاری از درمان «آی وی اف» نتیجه گرفتند درحالی که این رقم در میان زنان غیر سیگاری ۲۰ درصد بوده است.
این نکته توجه کنید که تنها مصرف سیگار خطر آفرین نیست، بلکه مجاورت با کسی که سیگار مصرف می‌کند خطرناک است، تحقیقات نشان میدهد که کودکانی که از این دسته مادران تولید میشوند (مادرانی که در مجاورت افراد سیگاری زندگی میکنند) در ۲ سالگی از مهارتهای رشدی و شناختی کمتری نسبت به کودکانی که اصلا در معرض دود سیگار و دخانیات نبوده‌اند، برخوردارند پس سعی کنید در معرض افراد سیگاری هم نباشید.
عوارض مصرف سیگار:
۱- سقط جنین(مرگ ناگهانی نوزاد)
۲- وزن کم نوزاد تازه متولد شده.
۳- مشکلات تنفسی پس زایمان مثل آلژری و آسم
۴- بیشتر از سایر نوزادان به عفونت گوش میانی دچار میشوند.
۵- ریه آنها عملکرد مساعدی ندارد.
نوزادان مادرانی که سیگارمی کشند دوبرابر بیشتر از نوزادان مادران غیر سیگاری در معرض نشانگان مرگ ناگهانی نوزاد قرار دارند . بچه های مادرانی که در طی بارداری سیگار می کشند همچنین در معرض ریسک بالای مشکلات تنفسی قرار دارند . از جمله آسم و این بچه ها دچار اشکالات یادگیری و مشکلات رفتاری نیز هستند
خوش اقبالی برخی را به حساب بی ضرر بودن سیگار نگذارید!!
شاید برخی از این مادران خوش اقبال بوده باشند چرا که احتمال بروز خطرات و مشکلات مربوط به سلامت جنین در چنین شرایطی بسیار افزایش مییابد. ممکن است نوزاد به صورت نارس به دنیا بیاید یعنی زودتر از موعد وقتی که هنوز ریه های او آماده نشده اند و در پی آن برخی مشکلات جدی تنفسی به وجود می آید.
منبع : دوران بارداری
مصرف الکل باعث تغییر وضیعت جسمی و روحی می‌شود و گاهی شما کنترلی بر رفتار خودتون ندارین. پس نوشیدن الکل از طریق معده و روده کوچک جذب بدن می‌شود و در حدود ۲۵-۳۰ جذب آن به حد اکثر خود می‌رسد، جذب الکل بستگی به فرد و غلظت خون و وزن دارد.
سم موجود در الکل بیشترین خطر را در «سه ماه اول» بارداری برای جنین دارد، اما به این معنی نیست که پس اطلاع یافتن از باردار بودنتان الکل مصرف نکنید، بهتر است از زمانی که قصد بارداری داشتید مصرف الکل کنار بگذارید، رئیس بخش جراحی ایالات متحده این نظر را این گونه تایید می کند : (( زنان باردار و افرادی که قصد بارداری دارند باید از مصرف الکل خودداری کنند.))
نظر بر این است که الکل به راحتی از جفت عبور می کند و قبل از آنکه توسط کبد مادر تجزیه شود به طفل می رسد. کبد کودک تقریبا چهار هفته بعد از بارداری شکل می گیرد و نمیتواند از پس الکل برآید. از این رو طفل آسیب می بیند.
گاه الکل را به عنوان ماده ای ضد تغذیه توصیف می کنند ؛ زیرا مصرف آن موجب جذب ناقص مواد مغذی و یا دفع مواد لازم برای بارداری از طریق ادرار می شود مانند تیامین ، روی ، ویتامین A و اسید فولیک.
خطرهای قطعی
زنانی که روزانه بیش از ۶ لیوان مشروب الکلی مصرف میکنند در معرض خطر داشتن فرزندی با سندرم جنین الکلی (FAS) هستند. این کودکان دچار عقب افتادگی جسمی و ذهنی ، مشکلات رفتاری ، عیوب ظاهری و نارساییهای قلبی هستند.
زنانی که بیش از دو گیلاس مشروب در روز مصرف میکنند نیز ممکن است صاحب فرزندی شوند که در تکلم و یادگیری زبان مشکل داشته باشد و از اختلال دامنه ی توجه و بیش فعالی رنج ببرد. این علائم به سندرم وابستگی به الکل معروفند.
منبع : بارداری