فوایدی که به عارضه‌ها می‌ارزد

شاید موضوع انتخاب نوع «زایمان» یک موضوع کلیشه ای به نظر برسد اما با پیشرفتی که امروزه در صنعت پزشکی حاصل شده است، به این نتیجه رسیده اند که «زایمان طبیعی» با آنکه عوارض ناچیزی دارد اما بسیار بهتر از سزارین می باشد.

اگر چه زایمان طبیعی هم بدون عارضه نیست، اما این عوارض ناچیز بوده و شایع نیستند. به جز درد شدید و طولانی زایمان که آن هم با روش­های بدون درد قابل کنترل است، برش دیواره واژن (اپیزیوتومی)، صدمه به پیشابراه و مقعد، افتادگی رحم و بی اختیاری ادرار عوارض نادری هستند که روبه رو شدن با آن به فایده­ های زایمان طبیعی می­ارزد.

تحقیقات دانشمندان دانشگاه برونل انگلیس نشان داده زنانی که بار اول به طور طبیعی زایمان می­کنند، نسبت به آنها که سزارین را انتخاب کرده­اند؛ روابط زناشویی بهتری دارند. این نتیجه برخلاف تصور غلط اما رایجی است که زایمان طبیعی را عامل اختلال در روابط زناشویی می داند.

این بررسی همچنین نشان داد که در دراز مدت هم تفاوتی بین دو روش زایمان در این مورد وجود ندارد. شاید یکی از علل افسردگی پس از زایمان همین اختلال در روابط زناشویی باشد. نتایج به دست آمده از یک بررسی نشان داده است که تولد نوزاد به روش سزارین، افسردگی بعد از زایمان را کاهش نخواهد داد.

گزارش های منتشر شده در آخرین شماره نشریه پزشکی بریتانیا و مطالعه روی بیش از ۱۴ هزار زن، حاکی از این است که سزارین خطر ابتلا به افسردگی­ پس از زایمان را بیشتر می­کند. محققان معتقدند با توجه به اینکه مادر تحت عمل جراحی قرار گرفته، تحمل درد و مشکلات جسمی فشار بیشتری را بر او وارد کرده و تحمل استرس ناشی از افزایش مسئولیت ها و تغییرات زندگی برایش دشوارتر شده ، بیشتر در معرض افسردگی قرار می گیرد.

شاید باورتان نشود اما خونی که مادر در سزارین از دست می­دهد، دو برابر مقدار خونی است که در زایمان طبیعی از دست می­رود. به طوری که ۳درصد خانم­ها بعد از عمل سزارین نیاز به تزریق خون پیدا می­کنند.

علاوه بر این محققان کلینیک مایو معتقدند هرچه تعداد سزارین­هایی که انجام داده­اید بیشتر باشد احتمال چسبندگی جفت به دیواره رحم (پلاسنتا آکرتا) هم بیشتر بوده و خونریزی حین زایمان تشدید می­شود. متاسفانه گاهی این مشکل چاره­ای جز در آوردن رحم از شکم باقی نمی­گذارد.

مصرف با احتیاط زردآلو در بارداری

زردآلو یکی دیگر از میوه های خوشمزه ای است که می تواند در «بارداری» مورد استفاده قرار گیرد اما مصرف آن باید به اندازه و مناسب باشد. در این مقاله برخی از توصیه های تغذیه ای مربوط به زردآلو را شرح داده ایم.

همانطور که می دانید میوه زردآلو متعلق به خانواده Rosaceae بوده و میوه ای بزرگ تر از گیلاس و بادام می باشد. با توجه به یافته های محققان، زنان در سراسر دنیا می توانند در دوران بارداری خود 1 الی 2 عدد از این میوه را با خیال راحت و به صورت روزانه مصرف کنند. در ادامه این مقاله، نگاهی به مزایای بهداشتی و درمانی مصرف زردآلو در دوران بارداری زنان انداخته ایم. مهم ترین این موارد عبارتند از:

• همچنین، فراموش نکنید که این میوه غنی از آهن است. به همین دلیل، اکثر پزشکان متخصص زنان و زایمان به زنان باردار توصیه می کنند که (برای دریافت 30 میلی گرم آهن در روز) این میوه را به صورت روزانه مصرف کنند، تا بدن آن ها در برابر مشکل کم خونی محافظت شود.

• همانطور که می دانید مادران باردار باید روزانه 300 کالری بیشتر از زنان معمولی دریافت کنند، تا بتوانند نیازهای بدن خود و جنین در حال رشد داخل رحم خود را فراهم نمایند. به همین علت، این مادران باید برای دریافت کالری اضافی، همه مواد غذایی مفید را به طور مساوی در رژیم غذایی روزانه خود قرار دهند. یادتان باشد که اگر میوه زردآلو همراه با سبزیجات و میوه های غنی از رتینول مصرف شود، برای حفظ سلامت خود این مادران و رشد جنین داخل رحم آن ها بسیار مفید خواهد بود.

• میوه زردآلو سرشار از مواد معدنی، سیلیکون، فسفر، پتاسیم، آهن و کلسیم است. محتوای بالای آهن، مس و کبالت در میوه زردآلو به بدن فرد مصرف کننده کمک می کند تا از مشکل کم خونی (که عواقب آن می تواند برای مادران حامله کشنده باشد.) در امان بماند.

برخی دیگر از فواید عدس

از آنجا که تغذیه مناسب در «دوران بارداری» اهمیت فوق العاده ای دارد لذا «مادران باردار» باید رژیم غذایی مناسبی در این دوران برای خود داشته باشند. در این مقاله فواید عدس را به عنوان یک خوراکی سالم توضیح داده ایم تا بیشتر با این ماده مغذی آشنا شوید.

عدسها، عضوی کوچک ولی مغذی از خانواده گیاهان بُنشنی هستند که منبع بسیار خوبی از فیبرهای کاهش دهنده کلسترول‌اند که نه تنها کمک به کاهش کلسترول می‌کنند بلکه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یک وعده غذایی جلوگیری می‌کنند. عدسها همچنین حاوی 6 ماده معدنی مهم، 2 ویتامین B و همچنین پروتئین بدون، چربی می‌باشند.

اگر جدول فیبرهای موجود در غذاها را بررسی کنید، می‌بینید که گیاهان بُنشنی از دیگر حبوبات در صدر جدول قرار دارند. عدسها مثل دیگر حبوبات غنی از فیبرهای غذایی هستند چه از نوع قابل جذب و چه از نوع غیر قابل جذب. فیبرهای قابل جذب،یک ماده ژله مانندی در دستگاه گوارش ایجاد می‌کنند که سبب دفع صفرا (حاوی کلسترول ) می‌گردد و آن را به خارج از بدن می‌برد.

بررسی تحقیقات نشان داده‌اند که فیبر غیر قابل جذب نه تنها کمک به افزایش مقدار مدفوع و جلوگیری از یبوست می‌کند بلکه کمک به جلوگیری از بیماری های گوارشی مانند سندرم روده‌ای تحریک پذیر و التهاب روده‌ای نیز می‌کند.

محققان دو گروه مردم با دو نوع رژیم غذایی را مقایسه کردند که غذاهایی با فیبرهای متفاوت مصرف می‌کردند. یک گروه رژیم دیابتی آمریکایی استاندارد داشتند که شامل 24 گرم فیبر در روز بود در حالی که گروه دیگر رژیم 50 گرم فیبر در روز داشتند. آنهایی که رژیم با فیبر بالا داشتند ‌گلوکز پلاسما (قندخون) و انسولین (هورمونی که قندخون را از سلولها می‌گیرند ) بسیار کمی در آنها داشتند. گروه فیبر بالا کلسترولشان حدود 7% و مقدار تری گلیسرید آنها به 2/10% (VLDL) و تراکم بسیار کم لی پروتئین (‌یکی از خطرناکترین شکل کلسترول) به 5/12% کاهش یافته است.

عدسها نه تنها باعث سوخت آهسته کربوهیدراتهای پیچیده می‌شوند بلکه باعث افزایش انرژی بدن با پر کردن ذخائر آهنی بدن شما می‌شوند. مخصوصاً برای خانمهایی که در سنین باروری هستند خیلی درمعرض کمبود آهن هستند، افزایش (تقویت) ذخائر آهن با عدس ایده بسیار مناسبی است چون برخلاف گوشت قرمز منبع دیگر آهن، عدسها کالری و چربی ندارند. آهن سازنده اصلی هموگلوبین است که اکسیژن را از ششها به تمام سلولهای بدن انتقال می‌دهد و این همچنین قسمت کلیدی سیستمهای آنزیمی ‌برای ایجاد انرژی و متابولیسم است. و به یاد داشته باشید که: اگر حامله هستید یا شیر می‌دهید، نیاز شما به آهن افزایش می‌یابد.

اگر قلبتان را دوست دارید، عدس بخورید.در بررسی الگوهای غذایی به دست آمده و خطر مرگ در بیمارهای قلبی، محققان روی بیش از 16000 انسان میانسال در آمریکا، فنلاند، نیوزلند، ایتالیا، یوگسلاوی، یونان و ژاپن به مدت 25 سال تحقیق کردند. الگوهای غذایی شاخص شامل موارد زیر بود: مصرف بالای محصولات لبنیاتی در اروپای شمالی، مصرف بالای گوشت در آمریکا، مصرف بالای سبزیجات، گیاهان بُنشنی، ماهی و شراب در اروپای جنوبی و مصرف بالای غلات، سویا و ماهی در ژاپن.

عدس به شما انرژی برای سوزاندن می‌دهد در حالی که قندخون را تثبیت می‌کند. فیبر قابل جذب علاوه بر تأثیرات مفید روی سیستم گوارشی و قلب، به تنظیم مقدار قندخون نیز کمک می‌کند. اگر شما مقاومت به انسولین، کاهش قندخون یا دیابت دارید، گیاهان بُنشنی مثل عدس برای تنظیم قند خون مؤثر هستند که انرژی پایداری را باعث می‌شوند. بررسی غذاهایی با فیبر بالا و میزان قند خون نشان داده‌است که این غذاها فواید چشمگیری دارند.

 

چند نکته در مورد سزارین

خیلی از «مادران باردار» بر سر دو راهی زایمان سزارین یا طبیعی مانده اند. در این مقاله به تفصیل درباره این موضوع صحبت کرده ایم که سزارین چه مضراتی دارد. «مادران باردار» باید آگاهانه تصمیم خود را در این باره بگیرند.

سزارین یک حسن دارد و هزار عیب

تنها مزایای زایمان سزارین انتخابی، اطلاع مادر از چگونگی زایمان و عامل دیگر راحتی آن برای جراح است. اما خانم‌ها باید بدانند که جراحی سزارین یک جراحی بزرگ شکمی و بسیار جدی است و از شروع سزارین تا حین عمل و پس از آن سه تا چهار ساعت طول می‌کشد.

حتی بسیاری از خانم‌های باردار در مورد انجام زایمان واژینال یا همان طبیعی بعد از زایمان سزارین مطلع نیستند و در واقع بسیاری از پزشکان این اجازه را به زنان نمی‌دهند تا بعد از سزارین، طبیعی زایمان کنند.

بهبود آسان نیست

بهبود جراحی سزارین ساده نیست. مدت معمول اقامت در بیمارستان بعد از جراحی سزارین معمولا چهار تا پنج روز است و در مقایسه با دو روز برای مادرانی که زایمان طبیعی دارند، کمی طولانی‌تر است.

در واقع روز بعد از جراحی معمولا مادران باید حرکت داشته باشند اما هنوز هم به آرامبخش و مسکن نیاز دارند. پرستار به مادر باردار کمک می‌کند تا شروع به حرکت کند تا خطر تشکیل لخته در پاها و بدن کمتر شود.

موضوع بسیار مهم آن است که چون رحم نزدیک روده‌ها و مثانه قرار دارد، برش سزارین باید به دقت انجام شود؛ چرا که ممکن است به ارگان‌های دیگر آسیب‌رسیده و سبب خونریزی یا عفونت شود و برای زنانی که سه تا چند سزارین داشته‌اند این خطرات بسیار بیشتر خواهد بود.

از طرفی جفت در عمقی به رحم چسبیده و به سختی خارج می‌شود بنابراین ممکن است خطر خونریزی سنگین وجود داشته باشند و حتی احتمال نیاز به تزریق خون بالاست. گاهی نیز هیسترکتومی یا برداشتن رحم تنها راه نجات جان مادر است.

در عین حال پزشکان معتقدند بیش از 40 درصد خانم‌هایی که سه سزارین بیشتر داشته‌اند ممکن است دچار این عوارض شوند. بنابراین انجام زایمان سزارین باید محدود به افرادی شود که از نظر پزشکی لازم است نجات‌دهنده جان مادر باشد.

بسیاری از مادران باید بدانند که وقتی از بیمارستان مرخص می‌شوند نباید به مدت حداقل دو ماه چیز سنگینی به غیراز نوزاد خود بلند کنند. همچنین نباید به مدت دو هفته رانندگی و به مدت چهار تا شش هفته هم ورزش کنند و حداقل شش هفته فعالیت جنسی نداشته باشند .

افزایش خطر خونریزی در سزارین

خونریزی‌ به دنبال سزارین و عفونت‌های محل عمل و رحم تقریبا دو برابر بیشتر از زایمان طبیعی است و برخلاف تصور عموم افراد، سلامت مادر در سزارین بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد.

خطر سزارین برای نوزاد و مادر

در نوزادانی که به روش سزارین متولد می‌شوند، خطر ابتلا به دیابت نوع اول، ابتلا به آسم و آلرژی بسیار بالاتر از نوزادانی است که به روش زایمان طبیعی به دنیا می‌آیند. حتی تحقیقات نشان می‌دهند سندروم مرگ ناگهانی نوزادان در ماه‌های نخست، در نوزادانی که به شیوه سزارین متولد می‌شوند تا سه برابر بیشتر است. همچنین افسردگی مادران سزارینی دوبرابر مادرانی است که به روش زایمان طبیعی وضع حمل کرده‌اند.

بیهوشی خطرناک

مساله بیهوشی حین سزارین می‌تواند مشکلاتی را برای مادر به وجود آورد. سزارین در هر صورت یک عمل جراحی است و به دنبال آن مشکلات ناشی از جراحی نیز برای مادر پیش خواهد آمد. در عین حال علاوه بر عوارض بیهوشی می‌توان به مشکلات ادراری مانند سوزش ادرار، عفونت‌های ادراری و درد ناحیه مثانه پس از سزارین اشاره کرد.

مشکل کاهش وزن بعد از زایمان سزارین

خانم‌هایی که زایمان طبیعی دارند بسیار زودتر از خانم‌های سزارینی فعالیت روزانه خود را آغاز می‌کنند و به واسطه فعالیت‌ها و ورزش‌های بعد از زایمان زودتر به تناسب اندام می‌رسند؛ چرا که عوارض بیهوشی و درد ناشی از بخیه‌ها و فشارهای شکمی را ندارند. در عین حال به راحتی قادرند به نوزادشان شیر دهند و همین شیردهی موجب سوختن 500 کالری در طول شبانه روز خواهد شد.

سزارین، دشمن اولین واکسن نوزاد

مادرانی که زایمان طبیعی دارند در شیردهی به ویژه دادن آغوز به نوزاد خود موفق‌تر هستند و به دلیل درد زیاد، خونریزی یا بیهوشی، نوزاد خود را از خوردن آغوز به عنوان اولین واکسن کودک، محروم نمی‌کنند.

پرکاری تیروئید در بارداری

پرکاری تیروئید در «بارداری» مساله ای است که باید به آن توجه کرد و نباید نادیده گرفته شود. در این مقاله صحبت های یک فوق تخصص غدد درون‌ریز و متابولیسم در خصوص پرکاری تیروئید را برایتان آورده ایم تا بدانید در اینجور مواقع چه باید بکنید.

برای درمان افراد عادی که پرکاری تیروئید دارند، می‌توان از جراحی و یا ید رادیواکتیو استفاده کرد؛ ولی در مورد خانم های باردار لازم است از داروهای خوراکی استفاده شود تا هورمون‌های تیروئید در حد نرمال نگه‌داشته شود و حداقل دوز دارو به بیمار داده شود تا گواتر و کم‌کاری در نوزاد ایجاد نگردد. همچنین بیمار در این مدت باید به‌دقت تحت‌نظر قرار بگیرد و به‌طور مرتب تست تیروئید بدهد و به‌صورت ماهیانه به پزشک مراجعه کند.

فوق تخصص غدد درون‌ریز و متابولیسم در خصوص پرکاری تیروئید گفت: در دوران بارداری جفت هورمونی به نام اچ سی جی ترشح می‌کند که به علت شباهت مولکولی که به هورمون محرکه‌ تیروئید دارد، به گیرنده‌های تیروئید چسبیده و باعث پرکاری موقتی تیروئید در سه ماه اول بارداری می‌شود.

دکتر مژگان اسدی با بیان این مطلب ادامه داد: هورمون اچ سی جی مربوط به بافت جفت انسان است. این هورمون به مقادیر زیادی، از جفت ترشح می‌شود و اگر میزان این هورمون خیلی بالا باشد، در برخی افراد سبب ایجاد تهوع شدید در دوران بارداری می‌شود.

احتمال ابتلا به پرکاری تیروئید در سه ماهه اول بارداری
وی در خصوص اهمیت تشخیص پرکاری تیروئید توسط یک فرد متخصص تأکید کرد: در حالت نرمال هر خانم بارداری در 3 ماه اول بارداری ممکن است به درجات مختلف دچار این عارضه شود که این مورد احتیاج به درمان ندارد، ولی اگر از آزمایش‌های انجام‌شده اشتباه تفسیر شود و درمان غیرضروری برای فرد صورت گیرد، ممکن است داروی اشتباه غیرلازم برای مادر تجویز شود و بارداری را دچار خطر کند.

از هر 1500 مادر باردار یک نفر دچار پرکاری تیروئید در بارداری می‌شود
عضو هیئت‌علمی ‌پژوهشکده غدد و متابولیسم گفت: بسیاری از مواقع جواب آزمایش زنان باردار نشان‌دهنده بالابودن سطح هورمون تیروئید است و این مسئله باعث نگرانی بسیاری از آن‌ها می‌شود، اما اگر تست‌ها درست تفسیر شوند، مشخص می‌شود که این وضعیت نرمال است و نباید هر تغییر تست تیروئیدی به معنی پرکاری تیروئید تلقی شود. از هر 1500 خانم باردار ممکن است یک نفر دچار پرکاری تیروئید در بارداری باشد.

پرکاری تیروئید؛ یکی از علل زایمان زودرس
وی تأکید کرد: در صورت تشخیص پرکاری تیروئید در مادر، باید بلافاصله درمان آغاز شود؛ چراکه اگر پرکاری تیروئید به‌موقع درمان نشود، سبب زایمان زودرس و مسمومیت حاملگی خواهد شد و یا اگر فرد به مدت طولانی درگیر این بیماری باشد، ممکن است به عارضه طوفان تیروئیدی مبتلا شود که بسیار خطرناک است. بنابراین لازم است به‌محض تشخیص بیماری گریس، درمان صورت گیرد تا مشکلی برای مادر پیش نیاید.

پرکاری تیروئید باعث اختلالات مادرزادی در نوزاد می‌شود
این استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص خطراتی که پرکاری تیروئید برای جنین ایجاد می‌کند، اظهار داشت: مادری که پرکاری تیروئید دارد و تحت درمان هم قرار نگرفته است، دچار افزایش ضربان قلب می‌شود که به‌تبع آن ضربان قلب جنین هم افزایش می‌یابد. هم‌چنین مادر به دلیل این بیماری لاغر می‌شود و خوب وزن نمی‌گیرد و درنتیجه رشد نوزاد هم کاهش می‌یابد.

این متخصص با بیان اینکه مادرانی که در این دوران دچار تپش قلب شده‌اند برای مهار آن می‌توانند از داروهایی مثل پروپانول استفاده کنند، اظهار داشت: مادران می‌توانند به‌طور موقت برای برطرف‌کردن تپش قلب از این قبیل داروها استفاده کنند تا به‌تدریج داروهای ضدتیروئید اثر کند. این داروها به‌طور مداوم استفاده نمی‌شوند؛ چراکه باعث کاهش رشد جنین می‌گردد. گریس معمولاً در 3 ماه اول زایمان تشدید می‌شود؛ بنابراین فردی که دچار پرکاری تیروئید حاصل گریس است، بعد از زایمان هم باید تحت‌نظر باشد.

2 تا 5 درصد بیمارانی که در بارداری بیماری گریس دارند، جنین‌شان دچار پرکاری تیروئید می‌شود
اسدی ادامه داد: میزان شیوع این بیماری زیاد نیست و 2 تا 5 درصد بیمارانی که در بارداری بیماری گریس می‌گیرند، جنین‌شان دچار پرکاری تیروئید می‌شود. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که میزان آنتی‌بادی‌ها در خون مادر بسیار بالاتر از حد طبیعی باشد که با شروع درمان مادر و تجویز داروهای ضدتیروئید به مادر، مقداری هم از جفت عبور می‌کند و باعث بروز آسیب کمتر در جنین می‌شود.

این متخصص خاطرنشان کرد: در برخی مواقع درمان با داروهای ضدتیروئید، باعث بروز مشکلاتی در جنین می‌شود؛ چراکه اگر دارو بیشتر از حد مجاز به مادر داده شود، ممکن است از جفت عبور کند و سبب اختلال در تیروئید و گواتر جنینی شود؛ بنابراین لازم است حداقل دوز تجویز گردد.